Breaking news - Er meðferð við ellihrörnun í augnbotnum (Dry AMD) í sjónmáli?

Fréttir berast nú af góðum árangri í byltingarkenndri tilraun bandaríska fyrirtækisins Neurotech, sem ég hef áður fjallað um, í að þróa meðferð gegn ellihrörnun í augnbotnum (Dry AMD). Þessi sjúkdómur er algengasta orsök blindu í hinum þróaðri hluta heimsins. Niðurstaða tilraunarinnar virðist gefa tilefni til bjartsýni um að þróa megi meðgerð við sjúkdómi sem ekki hefur verið til meðferð við fram til þessa. Ellihrörnun í augnbotnum (Dry AMD) leiðir oft til blindu eða mjög alvarlegrar sjónskerðingar hjá eldra fólki. Sjá frekar hér fyrir neðan: 

BREAKING NEWS — Emerging Treatment Stabilizes Vision in People with Dry AMD

Owings Mills, MD - March 26, 2009— An innovative technology, employing a tiny capsule implanted in the eye, is stabilizing vision in people suffering from dry age-related macular degeneration (AMD). Encapsulated Cell Technology (ECT), developed by Rhode Island-based Neurotech, preserved vision in a majority of the 51 people who participated in a Phase II clinical trial.

There are currently no treatments for dry AMD, which is a leading cause of blindness for people 55 and older in developed countries.

"These are very encouraging results for this treatment approach," said Stephen Rose, Ph.D., chief research officer, Foundation Fighting Blindness. "Neurotech's Encapsulated Cell Technology has the potential to preserve the vision of millions of people with dry AMD.  Finding treatment options for people with dry AMD is a key goal for FFB."

"The Foundation has been a pivotal funding source for the development of ECT, and we are very pleased with the success of this dry AMD clinical study," said William T. Schmidt, chief executive officer, Foundation Fighting Blindness. "This is great news for our members and the millions around the world affected with dry AMD."

Neurotech reported that 96.3 percent of participants receiving the high dose treatment had stable vision over a 12-month period.  People with better visual acuity at the start of the treatment — 20/63 or better — appeared to benefit most.

The company also noted that people with stabilized vision had increased thickening of their retinas — an indication that the treatment was increasing the health and population of photoreceptors, which are essential for vision.

The Foundation Fighting Blindness funded preclinical studies of ECT, and is currently funding two Phase II/III clinical studies of the treatment for retinitis pigmentosa, Usher syndrome, and choroideremia. Results of these two trials will be announced at the annual meeting of the Association for Research in Vision and Ophthalmology taking place May 3-7.

The ECT implant is a tiny device — the size of a grain of rice — that contains cells which provide sustained delivery of a vision-preserving protein known as ciliary neurotrophic factor.

For more information on these clinical trial results, see Neurotech’s March 26, 2009 press release.

 

Hundur á þingi

Helgi Hjörvar alþingismaður er nú að máta sig saman við leiðsöguhundinn Exit sem er sérþjálfaður til að vera leiðsöguhundur fyrir blinda og sjónskerta einstaklinga. Ef allt gengur að óskum má gera ráð fyrir því að leiðsöguhundurinn Exit fari á þing með Helga og vonandi mun þeir eiga eftir að eiga gott og farsælt samstarf.

Exit var ásamt 3 öðrum leiðsöguhundum fluttur inn frá leiðsöguhundaskóla norsku blindrasamtakanna af Blindrafélaginu. Mikil og ströng þjálfun liggur að baki þjálfun leiðsöguhunds og síðan stíft samþjálfunarferli hunds og notenda. Hundur og notandi eru sérstaklega valdir saman með tilliti til skapgerðar og virkni.

Innflutningur á þessum fjórum hundum var tilraunaverkefni sem stofnað var til með samstarfi Blindrafélagsins og heilbrigðisráðuneytisins í ráðherratíð Sifjar Friðleifsdóttur, Guðlaugur Þór Þórðarson varð síðan heilbrigðisráðherra og dyggur stuðningsmaður verkefnisins. Verkefnið var jafnframt styrkt rausnarlega af Lions hreyfingunni á Íslandi. Hér má lesa um verkefnið.

Áður en Guðlaugur hvarf úr heilbrigðisráðuneytinu skipaði hann nefnd sem skildi gera tillögur um framtíðarfyrirkomulag á því hvernig staðið skildi að leiðsöguhundamálum hér á landi. Nefndin hefur nú lokið störfum og sent hugmyndir sínar til ráðherra og er nú einungis beðið eftir því að núverandi heilbrigðisráðherra, Ögmundur Jónasson, gefi færi á fundi til að kynna megi niðurstöður nefndarinnar, sem mikil og breið samstaða var um.

En hvað kostar að fá leiðsöguhund? Ef allur kostnaður er tekinn og reiknað með meðal starfstíma leiðsöguhunds, þá leggur kostnaðurinn sig á ca 2500 kr á dag reiknað til núvirðis. Það er svona eins og ein leigubílaferð, eða ein stór pizza í heimsendingu. Sjálfstæðið og lífsgæðin sem notendur leiðsöguhunda öðlast eru hinsvegar margfalt meira virði en andvirði einnar pizzu á dag. Því má færa fyrir því gild rök að þeim fjármunum sem veitt er í leiðsöguhunda fyrir blinda og sjónskerta einstaklinga sé vel varið.

Að lokum vill ég koma þeirri ósk á framfæri að hugtakið leiðsöguhundur verði frekar notað en blindrahundur. 

Geir kveður og X heilsar

Heimur í kreppu - hvað er framundan?

Væri réttur öryrkja og annara minnihlutahópa á Íslandi betur tryggður að lögum innan ESB en utan?  Á fundi sem ÖBÍ og Þroskahjálp stóðu fyrir miðvikudagskvöldið 18 mars undir yfirskriftinni sem er hér í fyrirsögn, var m.a. fjallað um þetta. Nálgun í ESB umnræðunni hefur ekki verið mikið á þessum nótum fram til þessa.

Frummælendur á fundinum áttu að vera:

• Magnús Norðdahl, lögfræðingur ASÍ.
• Hjörtur J. Guðmundsson, stjórnarmaður í Heimssýn.
• Guðrún Guðmundsdóttir, framkvæmdastjóri Mannréttindaskrifstofu Íslands.

Hjörtur J Guðmundsson frá Heimssýn mætti ekki.  Það sem meðal annars var rætt var:

• Er ávinningur af því fyrir öryrkja og hagsmunasamtök þeirra að Ísland gangi í Evrópusambandið?
• Er áhætta fólgin í því fyrir öryrkja og hagsmunasamtök þeirra að Ísland gangi í Evrópusambandið
• Fjölþjóðlegar tilskipanir sem gagnast öryrkjum.
• Evrópskur félagsréttur.

Framsögur þeirra Magnúsar og Guðrúnar voru mjög fræðandi og faglega fram sett. Bæði sýndu þau fram á að að réttur öryrkja og annar minnihlutahópa væri mun betur tryggður að lögum í dag ef Ísland væri aðili að ESB. Jafnframt voru dregin fram dæmi sem sýndu að minnihlutahópar hefðu náð mun betri árangi í réttindabaráttu sinni inna alþjóðlegra samtaka og stofnana en innan þjóðríkisins. 

 Í pallborði eftir framsögu voru síðan:
Helgi Hjörvar frá Samfylkingunni
Kolbrún Stefánsdóttir frá Frjálslyndaflokknum
Ólafur Þór Gunnarsson frá VG
Sif Friðleifsdóttir frá Framsóknarflokknum
Árni Johnsen átti að vera fulltrúi Sjálfstæðisflokksins, en hann  mætti ekki. Það var dapurt að verða vitni að því hvað fulltrúar Frjálslyndaflokksins og VG mættu illa undirbúnir til þessa fundar. Málflutningur þeirra einkenndist af vanþekkingu á umfjöllunarefninu, klisjum og trúarboðskap. Það kann vel að vera aðþau og  flokkar þeirra sé andsnúnir aðild að ESB, en þeim var hinsvegar fyrirmunað að taka þátt í málefnalegri umræðu og viðurkenna þær upplýsingar (staðreyndir) sem  voru settar fram í máli frummælendanna, allavega voru upplýsingar ekki hraktar. Þau hefðu auðvitað geta sagt að þrátt fyrir að réttur öryrkja á Íslandi að lögum kynni að vera betur tryggður innan ESB en utan, þá væru það bara aðrir hagsmunir sem vigtuðu þyngra í þeirra hagsmunamati. En nei, þau gátu ekki verið svo málefnaleg. Því miður þá tókst þeim tveimur að draga annars ágætan fund niður á mjög lágt plan. Helgi og Sif frá hinsvegar prik fyrir að hafa þekkingu á málefninu sem var til umfjöllunar og vera málefnaleg í allri umræðu.  Fundarstjórn Þrastar Emilssonar var hinsvegar veik og hann hefði mátt vera mun markvissari í spurningum og gagnspurningum og ekki láta einstaklinga í pallborðinu komast upp með kjaftavaðal sem átti lítið erindi inn í þessa umræðu. Að fulltrúar Heimssýnar og Sjálfstæðisflokksins skuli ekki hafa mætt til þessa fundar er auðvitað ákveðin yfirlýsing út af fyrir sig. 

Nýr aðgengisvottaður vefur Blindrafélagsins

Nýr vefur Blindrafélagsins hefur hlotið vottun frá fyrirtækinu Sjá ehf. og Öryrkjabandalaginu um að  vefurinn www.blind.is standist kröfur um aðgengi fyrir fatlaða. Vefurinn hefur fengið vottun fyrir forgang 1 og 2. 

Forgangur 1 er lágmarkskrafa sem gerð er um aðgengi á vef. Forgangur 2 gerir meiri kröfur um aðgengi á vefnum. Síðan er einnig til forgangur 3, sem gerir miklar kröfur um aðgengi vefs.  Vottunin nær ekki til vefsíðna sem eru á erlendum tungumálum.

Það sem gert hefur verið til að bæta aðgengið á vefnum er meðal annars:

• Hægt er að skoða allt efni vefsins í skjálesurum en þá nota blindir og sjónskertir.
• Hægt er að stækka og minnka letrið á skjánum.
• Hægt er að breiðletra allan texta (bold).
• Hægt er að breyta um bakgrunnslit fyrir sjónskerta og/eða lesblinda.
• Textahamur í boði fyrir lesblinda notendur.
• Hreyfihamlaðir notendur geta vafrað um vefinn án þess að nota músina.
• Öll tenglaheiti eru skýr.
• Allar skammstafanir hafa annaðhvort verið teknar út eða eru með útskýringu.
• Allar myndir hafa útskýringatexta (ALT texta).
• Öll viðhengi eru útskýrð. Til dæmis kemur fram tegund og stærð skjals og hvort að það sé aðgengilegt í skjálesara.
• Allar umsóknir hafa verið útbúnar fyrir skjálesara, ekki er notast við PDF umsóknir. 
• Vefurinn virkar án javascripta.
• Leiðbeiningar og útskýringar eru til staðar  fyrir ofan alla virkni og kynningartexti er á öllum síðum.

Vottun vefráðgjafarfyrirtækisins Sjá byggist á gátlistanum WAI (Web Accessibility Initiative) hefur verið uppfærður miðað við nýjustu útgáfu sem er alþjóðlegur staðall fyrir aðgengi á Netinu. Sjá hefur í samvinnu við Öryrkjabandalag Íslands sniðið listann að íslenskum aðstæðum og hefur hann verið prófaður af notendum með margs konar fötlun.

Forsenda þess að Blindrafélagið sé trúverðugt, þegar það setur fram ábendingar, kröfur eða gagnrýni sem snýr að aðgengi blindra og sjónskerta einstaklinga að vefsvæðum, er að vefsvæði félagsins uppfylli þær kröfur sem félagið telur eðlilegat að gera með tilliti til aðgegnis.

Gerviaugað virkar fyrir Ron

Miðvikudaginn 4 mars var viðtal í BBC við einn af þeim blindu einstaklingum sem tekur þátt í tilraun með gerviauga, sem framleitt er af fyrirtækinu Second Sight® og ég fjallaði um hér á þessari bloggsíðu fyrir skömmu. Tengill inn greinina um Second Sight®.

Viðtalið við Ron virðist gefa tilefni til bjartsýni um að þessi nýja tækni geti í framtíðinni orðið til þess að koma í veg fyrir að sumir verði alblindir.  

Hér er tenginn inn á viðtal BBC við Ron.

Nýr forstjóri Þjónustu og þekkingarmiðstöðvar blindra og sjónskertra einstaklinga

Ályktun samþykkt á stjórnarfundi Blindrafélagsins 26. febrúar 2009 í tilefni ráðningar forstjóra Þjónustu- og þekkingarmiðstöðvar fyrir blinda, sjónskerta og daufblinda einstaklinga:  

"Félagsmálaráðherra hefur ráðið Huld Magnúsdóttur í stöðu forstjóra Þjónustu og þekkingarmiðstöðvar fyrir blinda, sjónskerta og daufblinda einstaklinga, en stofnunin hóf starfsemi þann 1 janúar 2009. Blindrafélagið leggur mikið upp úr því að eiga sem best samstarf við alla þá aðila sem koma að þeim hagsmunamálum sem félagið sinnir og býður því hinn nýja forstjóra velkominn til starfa. Að mati forystu Blindrafélagsins voru í hópi umsækjenda mjög hæfir einstaklingar sem Blindrafélagið þekkir vel til og jafnframt eru vel kunnugir málefnum blindra og sjónskertra. Enginn þeirra varð fyrir valinu í stöðu forstjóra miðstöðvarinnar.  Að því gefnu að félags- og tryggingarmálaráðuneytið hafi staðið faglega að ráðningunni, má ljóst vera að Blindrafélagið getur haft miklar væntingar til starfa og þekkingar hins nýráðna forstjóra Þjónustu- og þekkingarmiðstöðvar fyrir blinda, sjónskerta og daufblinda einstaklinga.“

  Stjórn Blindrafélagsins,Samtaka blindra og sjónskertra á Íslandi   

Er það lúxus að lesa?

Blindraletrið nýtist svo fáum þannig að ekki er rétt að setja peninga í kaup á Blindraletursprentara.  Þetta eru rök sem að nefnd voru við mig í fullri alvöru af aðila sem hafði sýnt því áhuga að koma að söfnun á nýjum blindraletursprentara. 

Mér var brugðið og fór að velta þessu fyrir mér.

Í byrjun janúar skrifaði ég pistla þar sem ég fjallaði um blindraletur og þá staðreynd að þann 4 janúar voru 200 ár liðin frá fæðingu Louis Braille, en hann fann upp blindraletrið. Af þessu tilefni fjallaði fréttastofa RUV sjónvarps um gamlan og lasburða blindraletursprentara á Þjónustu og þekkingarmiðstöðinni fyrir blinda, sjónskerta og daufblinda einstaklinga. En það er einu prentarinn á landinu sem nýtist í að prenta bækur, svo sem eins og námsbækur. Þessi gripur er við það að gefast upp.

Á Íslandi er líklega mesta ólæsi í allri Evrópu meðal blindra og sjónskertra á blindraletur. Því miður var í góðærinu heykst á því að kaupa nýjan blindraletursprentara. Og nú er komin kreppa. 

Íslendingar eru fáir og tala tungumál sem engnir aðrir en þeir skilja. Við gerum kröfu til þess að íslenskan sé viðurkennd í alþjóðasamfélaginu og að t.d. tölvubúnaður sé aðlagaður að íslenskunni. Það eru ekki rök fyrir okkur að svo fáir tali íslensku, og að aðlögun fyrir svo fáa kosti of mikla fjármuni til að vera réttlætanleg.

Það sama á við um blindraletrið. Alveg eins og það eru mannréttindi okkar íslendinga að tillit sé tekið til tungumálsins okkar þá eru það mannréttindi þeirra sem reiða sig á lestur með blindraletri að útgáfa á efni á blindraletri sé ekki frá þeim tekin. Vegna þess að þeir eru svo fáir. Mannréttindi eru réttindi einstaklinga ekki fjöldans eða hópa.

Ég velti því fyrir mér hvort ríkið sé líklegra til að kaupa blindraletursprentara á krepputímum en það var á meðan góðærið stóð yfir. Einhverjum kann að kannski að finnst að sumir verði bara að neyta sér um þann lúxus að læra að lesa í kreppunni.    

Ferðaþjónusta fatlaðar - Brot á mannréttindum

Í sáttmála Sameinuðu þjóðanna um réttindi fatlaðs fólks, sem Ísland hefur skrifað undir, segir  m.a. í 20 grein sem er um: Ferlimál einstaklinga:
Aðildarríkin skulu gera árangursríkar ráðstafanir til þess að tryggja að einstaklingum sé gert kleift að fara allra sinna ferða og tryggja sjálfstæði fatlaðra í þeim efnum, eftir því sem frekast er unnt, m.a. með þvÍ:
a) að greiða fyrir því að fatlaðir geti farið allra sinna ferða með þeim hætti sem, og þegar, þeim hentar og gegn viðráðanlegu gjaldi, .......

Embla Ágústsdóttir skrifaði nýverið  grein í Morgunblaðið þar sem hún fjallaði um þá ferðaþjónustu sem fötluðum er boðið uppá. Sjá greinina hér fyrir neðan. Frásögn Emblu er enn eitt dæmið um að Ferðaþjónusta fatlaðra er ekki að bjóða upp á þjónustu sem er ásættanleg fyrir fólk sem vill taka virkan þátt í samfélaginu. Þessi málaflokkur er á forræði sveitarfélaganna. Fyrir nokkru vakti ég athygli á frásögn af hrakförum ungs einhverfs drengs sem skilin var eftir á vergangi af Ferðaþjónustu fatlaðra. Sjá hér.

Blindrafélaginu hefur tekist að gera samninga við nokkur sveitarfélög, þar sem Reykjavíkurborg reið á vaðið, um ferðaþjónustu í samstarfi við Hreyfil. Það fyrirkomulag hefur verið að virka einstaklega vel og ekki sýnt sig vera kostnaðarsamara en aðrir ásættanlegir kostir, auk þess sem þjónustan sem fæst er mjög góð og gefur þeim sem hana nota möguleika til virkrar samfélagslegrar þátttöku. Því miður hafa tvö sveitarfélög á höfuðborgarsvæðinu dregið lappirnar í að tryggja blindum og sjónskertum sambærilega þjónustu að aðrir njóta á höfuðborgarsvæðinu og hafa vísað á Ferðaþjónustu fatlaðra, en það eru Kópavogur og Mosfellsbær. 

Samfélagið ýmist dregur úr eða ýkjir áhrif og afleiðingar fötlunar með aðgerðum sínum eða aðgerðarleysi.

Þessi mál eru í eðli sinu mannréttindamál og því hafin yfir það að vera afgreidd sem kröfugerð minnihlutahóps sem hafi í för með sér kostnað. 

Hér kemur greinin hennar Emblu og ég læt lesendur um að dæma hvort að sú þjónusta sem hún lýsir er boðleg. 

Ferða„þjónusta“ fatlaðra 
Embla Ágústsdóttir

FERÐAÞJÓNUSTA fatlaðra er þekkt félagslegt úrræði sem kom fram í dagsljósið þegar fatlað fólk fór að skríða út af stofnunum landsins, hægt og bítandi. Í dag er þessi „þjónusta“ hugsuð sem eins konar strætisvagnar fyrir fatlað fólk. Munur er auðvitað mikill og það er ekki á nokkurn hátt hægt að líta á strætisvagnakerfið og ferðaþjónustu fatlaðra sem einhverjar hliðstæður. Þegar farþegi ætlar að nýta sér ferðaþjónustuna þarf hann auðvitað fyrst af öllu að senda inn formlega umsókn (að minnsta kosti tvisvar sinnum á ári) til síns sveitarfélags til þess að fá leyfi til að nýta sér þessa þjónustu. Að því leyfi fengnu á hann að panta ferðina með minnst dags fyrirvara, sem er svo sem ekkert stórmál. Það sem er hins vegar stórmál í þessu samhengi og veruleiki nánast allra þeirra sem þurfa að nota þessa þjónustu er að ekki er hægt að treysta því að ferðapöntunin standist. Hér á ég ekki við fimm til tíu mínútur til eða frá, stöku sinnum. Ég á við hálftíma til fimmtíu mínútna seinkun, ekki stöku sinnum, heldur oft, jafnvel oft í viku. Svo kemur það auðvitað fyrir að bíllinn kemur bara alls ekki og þá eru góð ráð dýr. Ég veit ekki hversu mörgum klukkutímum ég eyði í hverjum mánuði, starandi út um gluggann í þeirri von að hvítur bíll með blátt merki renni í hlaðið. Nú finnst eflaust sumum ég vera að velta mér upp úr einhverju „yfirstéttarvandamáli“ í stað þess að vera þakklát fyrir það sem ég þó hef. Auðvitað hef ég það mjög gott, búandi á Íslandi, og ég er afar þakklát fyrir það. Ég tel þó að mitt hlutverk sé ekki bara að þegja og brosa. Fyrir mér er þessi þjónusta sem í boði er fyrir fatlaða raunverulegt vandamál sem fáir virðast átta sig á. Ég upplifi og heyri nánast daglega eitthvað neikvætt um þessa „þjónustu“. Í fötlunarfræðum er fötlun skoðuð út frá félagslegu sjónarhorni og þá er gjarnan talað um að samfélagið „fatli“ einstaklinginn. Það er, að skert geta einstaklingsins kemur fyrst og fremst til vegna þess úrræðaleysis sem ríkir í samfélaginu. Ég hef verið mátulega hlynnt þessari nálgun hingað til. Ég hika þó ekki við að fullyrða að ferðaþjónusta fyrir fatlaða, í þeirri mynd sem hún er í dag, fatlar fólkið sem hana notar. Ég efast um að fólk átti sig almennilega á því hversu heftandi þessi þjónusta er í raun. Vegna þess hve ótraust og ónákvæm ferðaþjónustan er verður það hið mesta mál fyrir mig að geta stundað þá vinnu sem ég stefni á að gera. Ég stunda nám í framhaldsskóla þar sem mikilvægt er að vera stundvís. Því miður hef ég margoft verið of sein vegna tafa ferðaþjónustunnar. Þar að auki hef ég nú þegar starfað við stundakennslu við háskóla hér á landi og þegar ég sinni þeirri vinnu get ég ekki með nokkru móti nýtt mér þjónustuna. Ég get ekki verið hálftíma of sein í kennslustund þar sem ég sjálf er kennarinn. Vanvirðing við minn tíma er algjör. Ég þarf þá alfarið að treysta á góða vini og hugulsama ættingja sem jafnvel skreppa frá á miðjum vinnudegi til þess að ég komist í mína vinnu. Það er deginum ljósara að það fyrirkomulag sem nú ríkir hentar flestum mjög illa. Úrræðaleysið er mikið og engin lausn virðist sjáanleg. Ég er þó þeirrar skoðunar að stærsta og erfiðasta vandamálið (í þessu máli) sé það viðhorf sem virðist enn ríkja í samfélaginu. Hugsunin virðist vera sú að fatlaðir eru ekki mikilvægir, þeim liggur ekkert á, þeir þurfa ekkert endilega að mæta á réttum tíma því þeir eru hvort sem er ekki að sinna neinu mikilvægu hlutverki.
Það gefur augaleið að lítil þörf þykir á breytingum ef þetta viðhorf ræður ríkjum. Staðreyndin er sem sagt sú að ég get menntað mig mikið í því ágæta menntakerfi sem við höfum á Íslandi. Ég get tekið margar háskólagráður og jafnvel sérmenntað mig á ákveðnu sviði. Ég sæki um vinnu sem ég hef mikinn áhuga á og er tengd minni sérþekkingu. Hreyfihömlun mín sem slík hamlar mér ekkert í þessari vinnu.
Þetta er ábyrgðarfullt starf og í því felst mikið innanbæjarflakk þar sem ég þarf að sitja fjölda funda og mæta á ýmsar uppákomur. Ég þarf að hafna þessu
starfi vegna þess að það er ekki nokkur leið fyrir mig að sinna því sökum ferðaþjónustunnar sem í boði er fyrir mig. Viðhorfið að fatlaðir séu byrði á samfélaginu lifir greinilega enn góðu lífi. Það virðist gleymt og grafið að notendur þessarar þjónustu eru fullgildir þegnar samfélagsins og hafa margt fram að færa til þessa samfélags ef þeir aðeins fá tækifæri til þess. Samfélagið hefur fatlað mig og gert mínar þarfir og þekkingu óþarfar og lítils virði. Gætir þú sinnt þeirri vinnu sem þú sinnir og gert allt hitt sem gera þarf á hverjum degi ef sú ferðaþjónusta sem ég þarf að nota væri eina úrræðið sem í boði væri? 

Höfundur er framhaldsskólanemi og stundakennari.

**************************************************************************************
Friðsæll situr fagur í logninu
fléttar saman orðum í værð sinni.
Ljómar af lífsþorsta eingöngu,
Ljósálfurinn í kyrrðinni!
Höf. M.Geir

Aðgengishindrunum í undirskriftarsöfnun Nýs lýðveldis rutt úr vegi

Í gær gerði ég athugasemd við aðgengishindranir sem voru á þátttöku í undirskriftarsöfnun Nýs lýðveldis fyrir blinda og sjóskerta notendur skjálestrarbúnaðar. Við þessum athugasemdum var brugðist á mjög jákvæðan hátt og hindrunin rutt úr vegi. Rétt er að færa viðkomandi þakkir fyrir skjót og jákvæð viðbrögð.

Aðgengishindranir í undirskriftarsöfnun Nýs lýðveldis

Athygli Blindrafélagsins hefur verið vakin á því að undirskriftarsöfnunin á vefsíðunni http://nyttlydveldi.is er ekki aðgengileg þeim sem notast við skjálesara. Sjá hér svar frá Sigrúnu Þorsteinsdóttur hjá Sjá varðandi hvað er athugavert:

"Þetta er svokölluð CAPTCHA eða ruslpóstvörn og er falin í kóðanum þ.e. ekki sýnileg skjálesurum og ekki með ALT texta. Þetta er auðvitað óþolandi. Mun betri lausn er að nota einfalt reikningsdæmi eins og t.d. mbl gerir. Það mætti benda þeim á að sú lausn virki fyrir langflesta notendur. Einnig má nota einfalda spurningu eins og "Hvernig er rautt epli á litinn?" (og notandi skrifar þá svarið "Rautt" í reitinn) eða álíka. Spambotar (eða ruslpóst vefþjónar) skilja ekki íslensku og þar af leiðandi geta þeir ekki komist fram hjá þessari hindrun. Erlendis er bannað að nota óaðgengilegt CAPTCHA eins og hér er gert."

Þar sem ég geri fastlega ráð fyrir því að það hafi ekki verið meiningin að útiloka blinda og sónskerta sem notast við skjálesara, frá því að taka þátt í undirskriftajöfnunni, reikna ég með að þessu verði kippt í lag án tafar. Að öðrum kosti verður ekki önnur ályktun dregin en hér sé  verið að mismuna fólki og brjóta mannréttindi með aðgengishindrunum.

Því miður er það of algengt að aðilar, og þá jafnvel þeir sem tengjast réttindabaráttu á einn eða annan hátt, verða vísir að því í hugsakleysi sínu að setja upp aðgengishindranir á nettengdu efni. Þar má t.d. nefna svipað dæmi og hér er rakið og notkun á pdf skjölum sem viðhengi með tölvupóstum. Í raun er það svo að í því upplýsingasamfélagi sem við lifum í er engin afsökun gild fyrir því að huga ekki að aðgengi fyrir alla í þeim verkum og aðgerðum sem framkvæmd eru á netinu. Hér er um klárt mannréttindamál að ræða. Upplýsingar og leiðbeiningar varðandi þessi mál er hægt að fá hjá Sigrúnu Þorsteinsdóttur hjá ráðgjafarfyrirtækinu Sjá.